Uprowadzone dziecko.

Tym razem znów coś z cyklu historie prawdziwe. Pod poprzednimi recenzjami książek, które dodałam, zdarzyło się kilkukrotnie, że napisałyście mi, że sięgam po książki z ciężkimi tematami, smutne czy trudne, ktoś nawet wspomniał, że się nimi katuje - ja tak nie uważam, po prostu lubię tego typu literaturę, uwielbiam historie oparte na faktach, wtedy książka wciąga mnie bardziej, gdy mam świadomość, że wszystko co jest w niej zawarte, nie jest zmyślone. Często też staram się wyszukiwać w internecie czegoś, co potwierdza, że historia wydarzyła się naprawdę, dlatego wklejam zdjęcia bohaterów, linki do ich stron czy tego jak daną sprawę komentowały media. Każdy z nas lubi czytać co innego - jedni uwielbiają fantasy, kryminały, romansidła, a ja lubię sięgać po książki, mówiące o chorobach, dzieciach, trudnym dzieciństwie, wojnach czy krajach muzułmańskich, oczywiście nie znaczy to, że nie zdarza mi się sięgać po coś innego czy lżejszego.

"Pustą kołyskę" napisała Diana Walsh, by podzielić się z nami swoją historią, dotyczącą jej porwanego dziecka. Pięciodniowej córeczki, uprowadzonej ze szpitala. Ukazuje nam ten przeklęty dla niej dzień, to co przeżywała, co czuła zarówno ona jak i jej cała rodzina, ale też jak to się na niej odbiło po latach, jak to zdarzenie wpłynęło na całe jej życie. Wraca do swojego dzieciństwa, opowiada m.in. o swoim ojcu, o dzieciach, przez co zabiera nas praktycznie na porodówkę. Wielokrotnie chwyta nas za serce i wzrusza. W książce wpleciona jest też historia porywaczki, nazywanej Cieniem, przez co możemy i ją bardziej poznać. Książka skłania nas do refleksji, pokazuje, że niczego nie można być w życiu pewnym, a coś strasznego może przydarzyć się nam w najmniej oczekiwanym momencie, ale na szczęście daje też nadzieję. Czyta się ja bardzo szybko, bo niezwykle wciąga, więc śmiało mogę powiedzieć, że można pochłonąć ją w jeden wieczór.

TUTAJ możemy przeczytać wywiad z autorką książki.

 Bardzo szczera i poruszająca historia - polecam każdemu.