Książki o podróżach.

Po raz pierwszy miałam styczność z książką Martyny Wojciechowskiej, Tomka Michniewicza czy Wojciecha Jagielskiego, ale na pewno nie po raz ostatni, nawet nie pomyślałabym, że wszystkie trzy tak bardzo będą mi się podobać, że będę miała apetyt na jeszcze więcej książek o podróżach, o nieznanych mi krajach, o ludziach z odległych lądów, o zwyczajach i tradycjach, o których nigdy nie słyszałam czy o historii, z którą nie miałam styczności. Niezwykle ciekawe reportaże, wszystkie bez wyjątku. Bo w miejsca, do których nie możemy pojechać, mogą nas zabrać strony poniższych książek. Polecam.

"Kobieta na krańcu świata 3" to pierwsza książka Martyny Wojciechowskiej, po którą sięgnęłam. Postanowiłam ją przeczytać ze zwykłej ciekawości, bo od zawsze lubiłam oglądać jej program (o tym samym tytule) w niedzielę rano przy śniadaniu. I choć jest to zapis tego, co pokazywane było w odcinkach w telewizji, to zdecydowanie nie żałuję, była warta przeczytania. I z chęcią sięgnęłabym po poprzednie części. Lubię czytać o kobietach, tym bardziej jeśli są to kobiety, które różnią się ogromnie od tych na co dzień nas otaczających czy najprościej mówiąc - od nas samych. Mieszkają w najdalszych zakątkach świata, żyją w innej kulturze, inaczej się ubierają, co innego wyznają, czym innym się żywią czy co innego jest dla nich najważniejsze w życiu. Czasem spełniają swoje marzenia, czasem chciałyby czegoś innego, a czasem są naprawdę szczęśliwe i spełnione. Poznamy kobiety z Indii, karmiące szczury w świątyni, fa'afafine, czyli trzecią płeć, Heather Swan z Australii, która rzuciła dotychczasowe nudne życie i spełnia się w sporcie ekstremalnym, poznamy też młodą matadorkę, kobiety oskarżone o bycie czarownicami i wypędzone z własnych domów, Shirley Ross, która całe swoje życie poświęciła na ratowanie zwierząt i opiekę nad nimi oraz kobietę, żyjącą w Himalajach i mającą trzech mężów. Każdą historię czyta się szybko i przyjemnie. A na dodatek książka jest pięknie wydana, zawiera całe mnóstwo fantastycznych zdjęć. 

Wojciecha Jagielskiego raczej nikomu przedstawiać nie trzeba - korespondent wojenny, dziennikarz, pisarz, wieloletni redaktor Gazety Wyborczej, laureat licznych nagród i odznaczeń. Długo wzbraniałam się przed jego książkami, bo wydawało mi się, że niekoniecznie są dla mnie, aż pewnego dnia w końcu postanowiłam się skusić na "Trębacza z Tembisy" i jakże dobrze zrobiłam, bo książka jest świetna, czyta się ją jak dobrą powieść. W większości oparta jest na tym, co widział i przeżył Wojciech Jagielski lub na rozmowach ludzi, z którymi miał styczność, na ich życiu. Zdecydowanie trafiam do grona jego fanów i z chęcią sięgnę po jego poprzednie książki. "Trębacz z Tembisy" opowiada historię Nelsona Mandeli, który całe swoje życie poświęcił na walkę z apartheidem, 27 lat przesiedział w więzieniu, a po wyjściu został pierwszym czarnoskórym prezydentem w RPA, odznaczono go Pokojową Nagrodą Nobla, wielbiły go tłumy ludzi.  Ale książka skupia się też na Freddiem Maake, zwanym Saddamem, który całe swoje życie podporządkował piłce nożnej. To on wynalazł wuwuzelę, by jak najgłośniej zagrzewać do gry swoją ukochaną drużynę i nie może zrozumieć, dlaczego dziś świat tak nienawidzi tego przedmiotu. To opowieść o segregacji rasowej, o życiu w Afryce, o toczonych walkach, o licznych postaciach mniej lub bardziej ważnych, o buncie, dyskryminacji oraz o sensie życia. Książka ważna i warta przeczytania. Jak najbardziej zachęcam.

"Gorączka" to kolejne moje pierwsze spotkanie, ale tym razem z twórczością Tomka Michniewicza, który jest podróżnikiem, dziennikarzem oraz fotografem, autorem audycji "Reszta świata" w radio oraz prowadzącym program "Inny świat" w telewizji, wydał trzy książki oparte na podróżach, które odbył. "Gorączka" to opowieść o poszukiwaczach skarbów, zarówno tych, którzy poszukują go na zatopionych statkach na dnie mórz i oceanów, jak i tych, którzy szukają szczęścia w kasynach. Poznamy też poszukiwaczy, identycznych jak na filmach, którzy poświęcają całe swoje życie dla złota zakopanego setki lat temu pod ziemią gdzieś na pustyni. Książka opowiada też o kłusownikach widzących bogactwo w rogach nosorożców, kłach słoni, czy skórach drapieżnych zwierząt. I to był ten moment, kiedy czytałam z przerażeniem i nierzadko z łzami w oczach, ale też z pogardą do tych ludzi, którzy bez mrugnięcia okiem krzywdzą niewinne zwierzęta. To zbiór reportaży o ludziach zaślepionych gorączką złota, którzy gotowi są posunąć się do najgorszego, ale też i stracić życie, by osiągnąć wymarzony cel. Tomek Michniewicz pisze świetnie, lekko, z humorem, a kiedy dochodzimy do ostatniej strony, to żałujemy, że to już koniec, bo chciałoby się dłużej pobyć z nim w tej barwnej podróży, często okraszonej historią, ciekawostkami i legendami. Pięknie wydana, z licznymi zdjęciami. Na pewno sięgnę i po poprzednią jego książkę "Samsara" i po najnowszą "Swoją drogą". Bardzo polecam.

"...marzenia nie dorośleją, nie poważnieją, nie przyprósza ich siwizna ani nie żłobią zmarszczki. To człowiek się starzeje, kiedy gubi marzenia, gdy o nich zapomina albo się ich wyrzeka. Jeśli się ich nie wstydzi, lecz się o nie troszczy i nimi żyje, pozostaje młody na zawsze." 

[W.Jagielski "Trębacz z Tembisy" str.31]

Czytaliście powyższe książki? A może mieliście do czynienia z innymi książkami tych autorów?