Przeczytane w I kwartale 2015

Postanowiłam dokumentować to, co uda mi się przeczytać w poszczególnych kwartałach. Tym razem zapraszam na wpis o książkach pochłoniętych od początku tego roku. W styczniu, lutym i marcu przeczytałam łącznie 12 książek (jednej z nich nie ma na pierwszym zdjęciu, bo akurat poszła w obieg), co daje średnio 4 książki na miesiąc, a 1 na tydzień. I mimo że liczby nie powalają, to i tak jestem zadowolona z tego wyniku :-)

W ciągu tych trzech miesięcy zrecenzowałam tylko 4 książki. Wciąż biję się z myślami, czy powinnam pisać o każdej przeczytanej książce (a przynajmniej o tych tego wartych) czy tylko o tych wybranych, wtedy kiedy najdzie mnie taka ochota. Tak robiłam ostatnimi czasy, choć dawniej starałam się wspominać o każdej. A może od czasu do czasu robić recenzje zbiorowe, gdzie np. w trzech zdaniach ją podsumuję, pisząc, czy polecam czy może wręcz przeciwnie (choć takich jest niewiele). O "Kwiatach na poddaszu" pisałam TUTAJ, o "Dziewczynach atomowych" TUTAJ, a o "Lasach w płomieniach" TUTAJ. 

"Zorkownia" to pierwsza książka przeczytana w tym roku i tak się zastanawiam teraz, czy może to był taki znak dla mnie, że pierwsza książka, że nowy rok, że wolontariat, że ukryte chęci, niespełnione marzenia... To coś co chodzi za mną od dawna, tylko wciąż nie mam odwagi. Póki co dojrzewam do tej decyzji. I nie wiem, kiedy to nastąpi - za rok, trzy czy może dziesięć, ale wiem, że kiedyś to zrobię. I nie mówię tu konkretnie o wolontariacie hospicyjnym. Kiedyś otworzę te przysłowiowe drzwi, o których wspomina Agnieszka Kaluga w swoim występie na TEDzie. Jeśli macie ochotę obejrzeć jej piękną i wzruszającą przemowę to koniecznie zajrzyjcie TUTAJ. A po moje przemyślenia na temat książki zapraszam TU.

Historia życia Callas oraz Yoko i Johna szczególnie mnie ujęła, obie pozycje bardzo polecam. Osobiście bardzo lubię biografię. I cieszę się, że tę drugą książkę dostałam, bo sama nigdy bym po nią nie sięgnęła. W książce "Wszystko w porządku", to co miał do powiedzenia Prokop czytało mi się z przyjemnością, często też i z rozbawieniem, a Hołownia zazwyczaj mnie strasznie nudził. "Minaret" to opowieść o arabskiej dziewczynie, która żyje w mało arabski sposób, a jednocześnie o islamie z wyboru. "Kometa i ja" opowiada o psim bohaterze, którego poświęcenie i przywiązanie niejednokrotnie mnie wzruszało. 

"W kanałach Lwowa" pokazuje, jak wyglądało życie Żydów ukrywających się w kanałach. "Życie trudne, lecz nie nudne" to obraz życia Władysława Bartoszewskiego. A "Autobiografia Stalina" tak naprawdę jego autobiografią nie jest, a jedynie fikcją literacką, która głównie skupia się na walce o władze z Trockim. 

 CZYTAŁYŚCIE POWYŻSZE KSIĄŻKI?